Gönül Allah’ı yâdeyle müsemmâsın şuhûd eyle
Ol dilşikârı seyreyle bu mir’ât-ı müreyyâdan

Nedersin ol gözü çünkü biri iki görür dâim
O görmez mahbûbun yüzün yüzündeki mücellâdan

Kişi mahbûbunu görse nikâbsız onu seyretse
Tanır ol onu her yerde nice yüzbin musaffâdan

Kime ref-i hicâb oldu gözü mahbûbunu gördü
Ona sor mahbûbun vasfın ki sorma gözü a’mâdan

Ki ma’şûk ismine âşık olan bilmedi ma’şûkun
Yüzün gören odur âşık, sen aşkı sor o şeydâdan

Hezârân mevcin içinde görünmez tal’at-ı deryâ
O bahrı seyreden gözler payın aldı “Ev ednâ”dan

Bu dağ-ı Kat-ı enfüste görenler murg-ı Anka’yı
Geçerler mâverâ-yı Kaf olan sevdâ-yı Anka’dan

O bahr-ı âb-ı hayattan içenler oldular hep hay
Ki Hızr’a oldular hemdem bekâ buldular ifnâdan

Yine ol cilve-i mahbûb muhâtap oldu karşımda
Mukavves kaşların oku yaralar açtı bağrımdan

Bilirim ma’şûkum dâim benimledir değil gayrı
Niçin eder gönül zârı uzak değil visâlinden

Bu aşk zincirini FEHMİ ezelden taktı boynuna
Şikâyet eylemez aslâ ki râzı oldu hâlinden