Gönül bâğçesinin bârı muhabbet-i İlâhî’dir
Muhabbet-i İlâhî’se kulun püştü penâhîdir

Dil-i dildâre merbût ol sana akseyleye hâli
Gönül firdevs-i â’lâdır güzeller hâb-gâhıdır

Gönül tûr-i tecellîdir füyûzâtın mahallidir
Sana sırr-ı aref söyler bu esrârın âgâhıdır

Gönül dîvânı Mevlâ’da nedîm-i câvidân olmuş
Husûl-i vuslat-ı yâre mücerreb şâh-râhıdır

Gönül bir neyyir-i a’zam güneşler ıktibâs eyler
Kamer-veş pertevin nûru bu LUTFÎ’nin külâhıdır