Gördüm ki insan gâfil
Özünden haberi yok
Mir’at eylemiş gönlü
Nâzırdır oraya Hakk

Nâsı seçmiş zâtına
Vermiş sırrı bâtına
Zâhir bâtıl bâtın Hakk
Geç zâhir bâtına bak

Gör sıfatını tende
İdrak et zat-ı canda
Gönül denen cevhere
Bakar ayna olarak

Vahdet mey’ini içip
Beşeriyyetten geçip
Hakk’la bâtılı seçip
Hakk oluben vehmi yak

Aç kulağın pendime
Verme değer kendine
Boyanıp Hakk rengine
İradey O’na bırak

Sözü bırak gel öze
Takılma kaşa göze
Refik olarak bize
Tevhitten oku sebak

Hakk yoluna girmezsin
Ayândır O görmezsin
Ne kadar da aymazsın
Benlik etmeyi bırak

Sormayasın Hakk nerde
Hakk’a kendinsin perde
Görürsen Hakk her yerde
Bedenini eyle çâk

Gönlünü ayna etsen
Cilay muhabbet katsan
Aşkı Hakk’la parlatsan
Gelir gönlüne ezvak

Düşün hele yoksun bak
Vâcibel vücuttur Hakk
Damlay geç ummâna bak
Yaşa sen hiç olarak

Yunûsî’yi miskin nist
Ayıkamaz dâim mest
Olmuşam dost ile dost
O ben ben O olarak