Huseyn’in ser-güzeştin ger duyarsa

Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar
Bu derd ehline her kim ki uyarsa
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Duyan ehl-i îmân bu derde kaynar
Yezid Âl-i abâ kanıyle oynar
Bu a’dânın ola ervâhı fi’n-nâr
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Ayırdı ravzadan Âl-i abâ’yı
Velî kılmadılar ahde vefâyı
Huseyn’e etdiler cevr ü cefâyı
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Risâlet bağçesinin güllerini

Boyadılar kana sünbüllerini
Uçurdu ravzadan bülbüllerini
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Huseyn-i müctebâ nûr-i velâdır
Huseyn sultân-ı evreng-i belâdir

Bugün hep ehl-i derde e’s-salâdır
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Selâtîn Kerbelâ’da verdiler cân
Kızıl kanlar eder taşları mercân
Bütün âlemlere düşer heyecân
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Fâtıma dâne dâne gözlerinden
Döker kan yaş akar gül yüzlerinden
Çıkar âteşleri dil-sûzlerinden
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Sabîler teşne-leb isterler âbı
Analar başına saçar türâbı
Meğer ki erişe kevser şerâbı
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Aman bir âteş-i dil-sûzdur bu
O etfâl-i Huseyn feryâd eder su

Güler bunlara o kavm-i cefâ-cû
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Feleklerde melekler âh ederler
Gözünü nâzır-ı dergâh ederler
Bu derdi derd-i dil her gâh ederler

Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Gül-endâm sîm-beden ebrû-kemânlar
Cemâl-i nûr üzre geysû saçanlar
Bakıp etrâfa isterler emânlar
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Nübüvvet bostânının berg ü bârı
Risâlet bağçesinin gül’izârı
Melâhat mülkinin mihr-i nigârı
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Nigâristâne kudret güllerinden
Götürdü bu sabâ sünbüllerinden
Haber aldım bugün bülbüllerinden
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar

Hudâ’dan iste LUTFÎ bu berâtı
Ne mümkin suya sürmek anda atı
Görür evlâd-ı Peygamber Fırat’ı
Gül ağlar bülbül ağlar sünbül ağlar