Hâfız olmuş okuyor hâfızlığını bilmez
Gönlü kir pas içinde paslılığını bilmez

Bakar zâhir sözüne okur dâim yüzüne
İnmez Kur’ân özüne sırrı mânâyı bilmez

Olmadı dinde mâhir çünkü o ehli zâhir
Kapatmış gönlün kâhir âmâlığını bilmez

Gaflet içinde yatar dünyâ için iş tutar
Mânâyı teşviş yapar ahmaklığını bilmez

Okur çokça kıssayı almaz gönlü hisseyi
Atmış kalpten gussayı noksanlığını bilmez

Haddinden fazla ilmi lik yok gönlünde hilmi
Eder mazluma zulmü zâlimliğini bilmez

Olmadı Hakk’a dâhil ahret işinde kâhil
Okumuş lâkin câhil câhilliğini bilmez

Cimridir dâhi serkeş verir sadaka üç beş
Verirken de yapar geş bâhilliğini bilmez

Dünyâ muhabbeti sem sem iken eder o cem
Bu dünyâ kısacık bir dem râhilliğini bilmez

Dünyâya azm gayreti dilde din diyâneti
Yok, mânâdan kısmeti nasipsizliğini bilmez

Kur’ân nâs’a mürşittir göğü kalb’e hurşittir
Her bir harfi irşad’dır mürşitliğini bilmez

Dolu aşkla bahr-i berr lik o aşktan bî haber
Gönlündeki sim-i zer aşkın mey’ini bilmez

Yunûsî hocaya bak mühreylemiş gönlün Hakk
Hocay zâhiri bırak ilmi ledünn’ü bilmez