Hakk’ı candan seven kişi aşk bâdesin içse gerek
Bir yudumun eyleyen nûş dünyâ ahret geçse gerek

İşret meclisine varıp Pir dilinden bir dem alıp
Muhiblerle hemdem olup aşk kahrını çekse gerek

Bakıp aşk şem’ine şaşıp pervâne leyn od’a düşüp
Aşkın ateş-i sûz’unda kanadını yaksa gerek

Yana yana küle döne dost dost diye diye öle
Çıkar iken tenden canı Hakk Hakk diye çıksa gerek

Doyulur mu ol güzele Padişâh-ı Lemyezel’e
İçip bâdey mest olanlar muhabbetle göçse gerek

Hakk aşkında kılan karar bilmez ne kâr ne de zarar
Kâr-ı zarar bilmeyenler Cemâline baksa gerek

Yunûsî’nin hoş sözüne nazar kılan kendözüne
Bir kez bakan dost yüzüne canın fedâ kılsa gerek