Haydi söyle dertli gönül
Miskinlikte câh mı buldun
Ol zifiri karanlıkta
Parıldayan mâh mı buldun

Meclisinde ehli irfân
Hakk ilmin kesbedip îkan
Küntü kenz sırrı içinde
Hakk’a giden râh mı buldun

Dâima bakıp durduğu
Meskeni otağ kurduğu
Muhabbetin konulduğu
Gönlevinde kâh mı buldun

Tufan kopuk coştuğunda
İnsanların şaştığında
Münkirlerin kaçtığında
Gemi ile Nuh mu buldun

Halilullah İbrahim’e
Benzer ruhu İsmail’e
Yatıp bıçağın önüne
Hakk’a kurban ruh mu buldun

Sen “İnnî Ânestü” görüp
Mûsâ veş Tuva’ya varıp
Lenterâniyle mest olup
“İnni Enallah” mı duydun

Ol Yakub’u ağlatarak
Yüreğini dağlatarak
Züleyhâ’yı reddederek
Mısra Pâdişah mı oldun

Gönül bağına vararak
Gönül gülünü dererek
Mutlu bahtiyar olarak
De bâdı sabah mı buldun

Hakk’ı bâtıldan ayırıp
Perdeyi zulmet sıyırıp
Acâib’i garâib’le
Sırlarla âgâh mı oldun

Muhammed’e vâris olan
Gönlüne hikmetler dolan
Gâyesi hep ümmet olan
Hakk Velîsi Şâh mı buldun

Leyli neharda yalvarıp
Sırrı Muhammed’e varıp
Levlâke Levlâkı duyup
Muhammedî hâh mı oldun

Yokluğu koyarak dile
Secdeyi hakîki ile
Benliği vererek yele
Hiçlikle tebâh mı oldun

Yunûsî dünyây geçecek
Dost diyârına göçecek
Alem ulvîde uçacak
Nûrânî cenâh mı buldun