Hayrulhalef evlâd olasın sen, canım oğlum!..
İsmâil olursan; sana ben kurbanım oğlum!..

Bir parçasın oğlum, şu canımdan, yüreğimden,
Sen varlığımın vârisi, sen öz kanım oğlum!..

İncinmene bir zerre dayanmaz yüreğim âh!
Bir kez düşüversen, kırılır her yanım oğlum!..

Şefkatle verildin bir emânet olarak sen,
Bir göz giremez semtine, ben kalkanım oğlum!..

Birden büyüyüp serpileceksin, gideceksin,
Kalsın bana, bin ömre bedel, bin anım oğlum!..

Her dem baban arkanda durur, doğru gidersen,
Senden değil Allâh’a uyanlardanım oğlum!..

Evlât! Babanın dostunu dostun bileceksin!
Hak dostuna dostum, kötülük düşmanım oğlum!..

Bir gün seni yalnız bırakır, ayrılırım ben,
Er-geç buralardan göçecek kervanım oğlum!..

Artık babanın nâmını sen sürdüreceksin,
Bâkî kalacak senle adım, hem sanım oğlum!..

Sen sâlih olursan kitabım hiç kapatılmaz!
Muhtaç babanın tâlihisin, aslanım oğlum!..

Ben terbiye ettim seni, bir yanlışa düşsen;
Ukbâda yanıp kül olacak harmanım oğlum!..

Gönlümce helâl eyliyorum hakkımı, varsa,
Gel sen de helâl et, bilirim, noksanım oğlum!..

Yâsîn okuyup yolla baban Tâli’ye, sık sık,
Pür-nûr olacak senle şu kabristanım oğlum!..