Hümay-ı dil karar etmez
Aceb-telvini var ancak
Görenler Hakk cemâlini
Su gibi bîkarar ancak

“Tecellâ Rabbunel Mennân
Lehû Fî Külli Yevmi Şân”
Rümuzu eyleyen iz’an
Meârif ehli yâr ancak

Sivayı görse nâpeyda
Huda etmek vücud ita
Olub dil derdile şeydâ
Mahalli iftihar ancak

Görüb dostun cemâlini
Murad eden visâlini
Gider varlık cibâlini
Demirden kûhisar ancak

HÜDAYÎ feyzi akdesden
Nasîb olursa cân u ten
Olurdu her işi ahsen
Kamuya ol medâr ancak