İhlas’ı samimiyetle
bende olunca Sübhan’a
hikmet-i Kur’an’ı açtı
lâyık değilken ben o’na

Hikmetine hep şaşarım
çün garip âciz beşerim
bazen günaha düşerim
yine de rahmeder bana

Yokken hâlim hâl bahşetti
dilime hikmet nakşetti
gönlüm sevgiyi nûş etti
eylemem mi hamd-ü sena

Bence bu en büyük nîmet
hediyedir bize sünnet
lütfeyleyip etmiş ümmet
Habib-i Kibriya’sına

Sağım solum görmez idim
Râh-ı Hakk’ı bilmez idim
çağırsalar gelmez idim
dost etti evliyâsına

İlm-i hikmetle bezendim
Yunus’a ben pek özendim
zannetmeyin ben yazandım
bahşetti dîvân-ı bana

Yûnus gelip geçip gitti
nâm-ı tüm cihân-ı tuttu
lik nâs mânâsın unuttu
dalmışam ben mânâsına

Yunus’ta bulmuşum mânâ
gördüm şiirlerin ra’na
her şiir-i kandil cana
hayran oldum şuâsına

Kulak veriben pendine
rehber edindim kendime
boyayınca ben rengine
nâil oldum duâsına

İnanırsan bana ahu
ilhâm etti gönlüme hû
hikmet-i Rahman’dır hep bu
olundu in’am canıma

Beklemem kimseden ivaz
Hakk’ın rızâsıdır garaz
Yunûsî’yi ehl-i îmânla
etsin müştak cemâl’ine