İki haslet var insanda diyeyim de dinle sana
Kulağını iyice aç emeğin olmasın hebâ

Bak birincisi ihlâstır ihlâslı kullar pek azdır
İkinciler çok fazladır riyâkarın hasmı Mevlâ

İnsanlar habersiz halden düşürme tevhidi dilden
İhlâs tevhit ile gelir sen dâim devam et ona

İhlâs olmaz ise olmaz gelse ihlâs riyâ kalmaz
Riyâ şirki hâfî imiş inanmışım böyle buna

Dinde muhlis olmayana aşktan nasip almayana
Edep erkân bilmeyene öğüt kâr etmezmiş aslâ

Nefsi şeytân’ına uyma evhâm vesveseyi duyma
Öğütleri yersiz sayma böyle emreylemiş Hüdâ

Yola sıdk ile geleni edebi erkân göreni
İhlâsa sahip olanı etmez Mevlâ dinden cüdâ

Esince şirki fırtına bürün ihlâs’ı sırtına
Hakk’ın ihsânıdır kula ihlâs Mü’minlere ridâ

Emri Bil Mağruf’u dedim anlar isen öğüt verdim
Yunûsî öğüt tutana canı başım olsun fedâ