İnsanın hokkabazını görürüm pazar içinde
Müslüman’ın yobazını görürüm şalvar içinde

Görsen sanırsın Müslüman dersin ki bu ehli Kur’ân
Sûret insan sîret hayvan hayvanlar yaşar içinde

Nâsa tepeden bakarak konuşur burnun dikerek
Kendini üstün görerek o kibri ikbar içinde

Emmâreyi geçememiş Hakk bâtılı seçememiş
Kalp gözünü açamamış nifak-ı etvar içinde

Âmâlık gelmiş gözüne çıkamaz günün yüzüne
Yarasanın yurdu mağra karanlığı gâr içinde

Görse gülü hiç hoşlanmaz verme eline koklamaz
Burnu kokuyu alamaz kalmış çalıy hâr içinde

Zâhir süslü görüntü hoş dilde ilim gönlü bom boş
Dışı dosttur içinden vaş olur kîn-i sâr içinde

Şeytân kapattı gözünü gaflet karattı özünü
Gece gündüz dâim yüzer gaflet-i enhâr içinde

Namazına bakıp kanma sakalına sen aldanma
Bakıp da insandır sanma çün şeytân’lar var içinde

Sanma Hakk’a secde kılar şeytân’la ortaklığı var
Şeytân’la aynıdır bunlar şeytân’la zıhar içinde

Gittiği şeytânî râh’tır Hakk’a âsî’yi gümrâhtır
Sevap sandığı günâhtır çok kötü bir kâr içinde

Yalan olur ise sözler bakarsa harama gözler
Sin içinde göynür öz’ler kalır çıyan mâr içinde

İmkan yok ki geri dönsün dili yok ki Hakk’ı ansın
Nûru îmân yok ki yansın yatar zifri târ içinde

Gönüller o gün açılır sırlar ortaya saçılır
Hasat o günde biçilir rezil olur yâr içinde

Mahşer günü de yorarlar nerde îmân’ın sorarlar
Mîzan-ı sırat kuralar kalır utanç ar içinde

Dersen dokunmasın azer mü’min nifaktan kıl hazer
O gün münafığ kâfirler kalır feryât zâr içinde

Olamazsan ehli îmân eylemez şefaat Kur’ân
Nifakla giderse insan yanar yarın nâr içinde

Yüce Rabb’im sen kerem kıl geçsin ihlâs ile her yıl
Hakîkî îmân bulunmaz münâfık kullar içinde

Türlü türlüdür bak yollar envâ’yı çeşittir kullar
Mü’mini sâdık olanlar Peygamberle câr içinde

O nefsine değer vermez mü’min senlik benlik bilmez
Benlik etmeyi neylesin Hakk’ın aşkı var içinde

Yunûsî söyle son sözü son söz aydınlatsın bizi
İrşat etsin cümlemizi Müslüman îsâr içinde