Katlansan dostun kahrına
İlm-i hikmet öğretirler
Dalar isen aşk bahrına
Âşık edip söyletirler

Benlik dağını yıkarlar
Gönlünü içten yakarlar
Sen yanar iken bakarlar
Gözlerini ağlatırlar

Katarlar damlanı nehre
Tez ulaştırırlar bahre
Mevcini vurarak sahre
Cezbe ile çağlatırlar

Alırlar dilden sözünü
Silerler cümle bezeni
Bağlarlar dosta özünü
İlmeği aşk bağlatırlar

Seçmez isen Hakk’ı bâtıl
Oldu ise nefsin âtıl
Tez aşkın yoluna katıl
Ölü isen sağaltırlar

Aşka seni bir seçseler
Eğnine hulle biçseler
Canına nazar kılsalar
Bil azını çoğaltırlar

Sıddık eyleyip sözünü
Açarlar gönül gözünü
Hakk’a verdiğin sözünü
Yunûsî hatırlatırlar