Kogıl bu dünya bezeğin bu dünya yel durur hayâl
Ne vefâ kılısar bize çün pusuda durur zevâl

İnanma fâni ömre kim bâkî değildir sevgisi
Görür iken sultanları koyup giderler mülk ü mal

Kes gider izzet başını terk eylesin fuzûlluğu
Kesmez isen başın onun aşk ile dirliğin muhâl

Bunca uzun endişeler yoldaşımız idi bizim
Dost fikretinden artığı bilin ki küllî kıyl u kâl

Algıl kendi elin ile geri kendi hesâbını
Yoksa serhengler elinde katı yaramaz olur hâl

Zevk u riyâ dedikleri boynunu urmayınca ben
Şah-ı Kerîm’e sıdkıla kanda bulusaram visâl

Öldür nefsin dileğini ilet teneşir üstüne
Yoksa gensiz öleceğiz sana fermân olur gassâl

Her kim sana sorar ise itikâdın nedir Hakk’a
Öpgil onun ayağını budur ana cevâb suâl

Yunus sana farîazadır işbu sırat-ı müstakim
İleyinde haşre-neşre Hakkel-yakin gerek visal