Kopdu bugün kıyâmet
Yer yüzü alkan oldu
Görülmemiş alâmet
Kandan bir tûfân oldu

İslâm hânümânıyla
Kurtulmaz bir cânıyla
Herkesin öz kanıyla
Saçları elvân oldu

Lâle yanak gül yüzler
Gonce dehân dür sözler

Hançerlendikçe sızlar
Bedenleri kan oldu

Yavrular ağladıkça
Ciğerler dağladıkça
Hançerler bağladıkça
Cesedde bî-cân oldu

İslâm sızlar Hudâ’ya
Arş sallanur sadâya
Dağlar gelür nidâya
İslâm perîşân oldu

Deste deste gül yüzler
Döküldü kara gözler
Kana boyandı yerler
Taşları mercân oldu

Yiğitler baltalanmış
Öz kanına boyanmış
Körpe kuzular yanmış
Âteşde biryân oldu

Kanlı bâzâr kuruldu
Boyunları buruldu
Kan harmanı görüldü
Gören âdem kan oldu

Ağladılar felekler
Eyler duâ melekler
Kabûl olmaz dilekler
Göz yaşı ummân oldu

LUTFÎ fiʻl-i Huda’da
Noksân mı ya irâde
Teksir yok bu sadâde
Âdem ki hayvân oldu