Kullar Hakk’a ereydi
İstemezdi dünyâyı
Gönül gözü göreydi
Bırakırdı hülyâ’yı

Gerçek derviş olanlar
Canda cânân bulanlar
Dü cihanı koyanlar
Açık görür Mevlâ’yı

Mevlâ’yı ayân gören
Ölmeden evvel ölen
Nefsin tanıyıp bilen
Terk eder dâr fenâ’yı

Hakk fermanına uyan
Can kulakları duyan
Gönül evini yuyan
Bulur gerçek sevdâ’yı

Zâhitler aşkı bilmez
Aşk kalplerine girmez
Mal verse de can vermez
Sever kuru kavga’yı

Kulluğu riyâ dâim
Olsa da her gün sâim
Hâfızıdır kurrâ âlim
Gücendirir Mevlâ’yı

Aşka inanmaz zâhit
Sanır kendin mücâhit
Sözüme Allah şâhit
Tanımazlar Hüdâ’yı

Dilleri duâ eder
Gönülleri hep keder
Gûya Rezzak Allah der
Bilmez gerçek duâ’yı

Yunûsî gayrı bırak
Sen ehl-i Hakk olarak
Her şeye hikmetle bak
Koma gönle sivâ’yı

İstersin de Mevlâ’yı
Bırakmazsın dünyâ’yı
Talep edip mânâ’yı
Bırak fânî sevdâ’yı

Doğrudur sözüm vallah
Mutlak güzeldir Allah
Geçsen fânî güzeli
Görürsün dil-rubâ’yı

Yunûsî tüm güzellik
Mutlak güzeldendir bak
Güzeller güzeli Hakk
Sev dilber-i ra’nayı