Mecnûnları meftûn edicek kâkül-i Leylâ
Gözüne gülistân görünür sîne-i sahrâ

Âteş-i muhabbet ise çâr tarafın almış
Ârâyiş-i cennet değeri zülf-i dilârâ

Çarpar dil-i dîvânesini âteş-gedeler
Dest-gîr-i ola âşıkına kâmeti bâlâ

Kan yaş dökerek elbet olur gözleri hûn-bâr
Âşık belâ âşıklara bir hikmet-i Mevlâ

LUTFÎ gibi âşüftelere rahm ede cânân
Cânân yüzüdür âşıka mir’ât-ı tecellâ