Bir kitâb-ı pür şifâ; Mesnevî-i Mânevî
Câna, rûha bin safâ; Mesnevî-i Mânevî

Ney mi inleyen o ses? bir sabâ mı her nefes
Aşka çevrilen heves, Mesnevî-i Mânevî

Bir lisan ki kalbe der: “kalma böyle derbeder”
Meşki, aşka kalbeder, Mesnevî-i Mânevî

Son gecem sabâh olur, akla intibâh olur
Gönle inşirâh olur Mesnevî-i Mânevî

Ârifâne coşkudur, âşıkâne korkudur
Sâdıkânın ufkudur, Mesnevî-i Mânevî

Sanma bir hikâyedir, hisse-mende pâyedir
Aşk-ı bî-nihâyedir Mesnevî-i Mânevî

Gâib oldu bir güneş, gönle düştü kor ateş
Bir ateş ki nûra eş: Mesnevî-i Mânevî

Lâle, gül, çeşit çeşit, onda müjde, aşk, ümit
Yirmi altı bin beyit Mesnevî-i Mânevî

Türk, Acem, Arap, Moğol… ders verir cihanşümul
Garbı fetheden okul… Mesnevî-i Mânevî

Bin hayâle sahnedir, nazm için defînedir
Öğretir şiir nedir, Mesnevî-i Mânevî

Bir mesel bu kâinat, âhiret asıl hayat
Yâre açtırır kanat, Mesnevî-i Mânevî

Rûhu nefs esîr eder, aklı, kör vezîr eder
Nefsi yerle bir eder, Mesnevî-i Mânevî

Cüz’ü külle kat gönül, mâsivâyı at gönül
Çölde bir Fırat, gönül; Mesnevî-i Mânevî

Tâbir ilmi Yûsuf’un, onda, şerh olur derun
Bâğıdır tasavvufun Mesnevî-i Mânevî

Toprak ol da sen gönül, sende açsın onca gül
Beslesin gürül gürül Mesnevî-i Mânevî

Dinle nâyı Tâliyâ ! zâd-ı râh-ı asfiyâ
Yâd-ı Şâh-ı Evliyâ, Mesnevî-i Mânevî