Ne kim senin cevrin ile geçirmişim ben günümü
Aşkın odu çıkarısar arşa değin tütünümü

Aşkın odu düştü bana ben yanarım ne gam sana
Yanıp içim kül olmuşum gözetme taşra donumu

Yanıp oda dersem girem yatlığa baş indirmeyem
Senden yüzüm döndürmeyem çün sana tuttum yüzümü

Gündüz hâlim gören kişi kâfir ise göynür özü
Kim ne bilir ben bilirim kim nice geçer dünümü

Kasdım budur şehri girem feryâd u figân koparam
Yine dönüben korkarım işide düşman ünümü

Aydur Yunus kim hakîkat ben Mecnûn oldum akibet
N’ola disen Mecnûn-sıfat hoş tutunuz Mecnûn’umu