Niçin sen nefs-i emmârı bu gafletten uyarmazsın
Muhammed şer’î gülünü senin yüzüne urmazsın

Hezârân türlü hikmetler katında söylenir ise
Şekâvet pembesin hergiz kulağından çıkarmazsın

Günâhın çoğu şummundan imânın gülleri soldu
İnâyet suyıla her dem niçin onu suvarmazsın

Senin ol çok günâhların seni uş sayrı eyledi
Bîçâre varuban niçin bu derde çâre sormazsın

Yâranlarından utanıp günâhı gizli işlersin
Yaradan Hâlik’ın hâzır niçin ondan utanmazsın

Utanmazsın Habib’inden o derdine tabibinden
Ne kim dilersen işlersin meğer Hak’dan utanmazsın

Geri senden olanları elinle sinleye kodun
Şunu şöyle görür iken ölümün nişe sanmazsın

İşittin Mustafa’yı kim bu yer yüzünde kalmadı
Şunu şöyle bilir iken yaragın nişe kılmazsın

Yunus sözün kime dersin ya kimin kaygısın yersin
Nasihat halka eylersin ya özün neye tutmazsın