O’na sevdalandığımı desem kimseler inanmaz
Aşkının ateşlerinde ben gibi kimseler yanmaz

Oldu dostun inâyeti sunuldu aşkın şerbeti
Tarif edilmez lezzeti gönlüm içer içer kanmaz

Ummadığım bir anımda eyledi gönlüme nazar
Nazarı yakıp kül etti gönlüm artık od’a yanmaz

Yüz gösterdi yüz olmadan gördüm O’nu göz olmadan
Konuşurum söz olmadan kimseler buna inanmaz

Mecnunum kendimi bilmem O’ndan gayrısını sevmem
Dâim ağlarım hiç gülmem gönlüm aşkından alır hazz

Sevdiğini sessiz söyle sevgimizi gizli eyle
Kimseler duyup bilmesin seni sevmeyen anlamaz

Açtımsa sır kızma bana sevdâlıyım yârim sana
Sundun da mey içtim kana bu ettiğim cilveyi naz

İstiyorum susmayı çok güzelliğin yakıyor bak
Uzaksın yakınımda pek gönlüm hicrâna dayanmaz

Gezdim tozdum sevgin ile adı sanı verdim yele
Mecnun olup düştüm dile Yunûsî’in hiç umursamaz