Sâkî-i mey-i vahdet eylerse eğer himmet
Meyhâne-i ma’nâda başıma konar rahmet

Demhânede peymâne güneş gibi berrakdır
Cân dîdesine cândır yeter mi ana kıymet
Şerâb-ı şerî’atdir bâde-i muhabbetdir
Erbâbı verir cânı bir câne nedir minnet

Mekteb-i meârifde hikmet okunur elbet
Tullâb-ı meârife üstâdı eder şefkat

Deryâ-yı muammâdır bir arş-ı muallâdır
Bu neyyir-i a’zamı kim görse eder hurmet

LUTFÎ bu kerem-rûler saldı seni sevdâya
Yok elde diğer çâre şi’r ile eder ülfet