Gâfil sevgiyi bilmez
Sen bilir sanmayasın
Yüreğinden sevgiyi
Sen verir sanmayasın

Kahrı ilâhî gaflet
Gâfile olmaz ra’fet
Bilse de çokça Âyet
Sen yaşar sanmayasın

Nefsinin atı aymaz
Hatır gönülü saymaz
Hakk dostlarına uymaz
Sen uyar sanmayasın

Dinlese de anlamaz
Anlasa da yaşamaz
Kapalı can kulağı
Sen duyar sanmayasın

Aklını dumur eyler
Dünyâyı ma’mur eyler
Gönlü kir pas içinde
Sen yuyar sanmayasın

Gaflete sürüklenmiş
Dünyâya çöreklenmiş
Malı pek kıymetlenmiş
Sen kıyar sanmayasın

Hakk’ın Dostunu yorar
Kendine soru sorar
Gönül incitip kırar
Sen yapar sanmayasın

Nefsinden putlar yapar
Eğilir ona tapar
O Rahman’ı Rahîm’e
Sen tapar sanmayasın

Sevgiyle merhameti
Vicdan ile şefkati
Hizmet denilen ipi
Sen kopar sanmayasın

Kur’ân’ında duyurdu
Rahman sevin buyurdu
Sevgisiz olan gönle
Sen bakar sanmayasın

Yunûsî sevgi özdür
Sevgi ilk ve son sözdür
Sevgi ehli pek azdır
Sen çok var sanmayasın