Hakk dost Hu dost
Senden Gayrı Yok Dost
Girdim aşkın denizine bahrileyin yüzer oldum
Geşt ediben denizleri Hızır’layın gezer oldum
Hak Dost Hû Dost
Senden gayri yok Dost

Cemâlini gördüm düşte çok aradım yazda kışta
Bulamadım dağda taşda denizleri süzer oldum
Hak Dost Hû Dost
Senden gayri yok Dost

Sordum deniz balığına rak değil salığına
Girdim gönül sınığına gönülleri düzer oldum
Hak Dost Hû Dost
Senden gayri yok Dost

Gönlümüz oldu ulu şar o şar gibi ya kanda var
Haznesinden aldım gevher dükkân yüzün bezer oldum
Hak Dost Hû Dost
Senden gayri yok Dost

Ben ol dükkândâr kuluyum gevherler ile doluyum
Dost bağının bülbülüyüm budaktan gül düzer oldum
Hak Dost Hû Dost
Senden gayri yok Dost

Ol budakta biter imân imân bitse gider gümân
Dün gün işim budur hemen nefsime bir Tatar oldum
Hak Dost Hû Dost
Senden gayri yok Dost

Cânım bu tene gireli nazarım yoktur altına
Düştüm ayaklar altına topraklayın tozar oldum
Hak Dost Hû Dost
Senden gayri yok Dost

Tenim toprak tozar yolca nefsim ilter beni önce
Gördüm nefsin burcu yüce kazma aldım kazar oldum
Hak Dost Hû Dost
Senden gayri yok Dost

Kaza kaza indim yere gör bu nefsi yüzü kara
Hürmeti yok Peygambere bendlerini bozar oldum
Hak Dost Hû Dost
Senden gayri yok Dost

Bu nefs ile dünya fâni pes dünyaya gelen kanı
Aldadın ey dünya beni işlerinden bizâr oldum
Hak Dost Hû Dost
Senden gayri yok Dost

Yunus durdu girdi yola kamu gurbetleri bile
Kendi ciğerim kanile vasf-ı hâlim yazar oldum
Hakk dost Hu dost
Senden Gayrı Yok Dost