Sır hümâsı pervâz edip sırru’llâha erdi yine
Mahabbeti niyâz edip aşku’llâha erdi yine

Hakîkatin nihâyeti neydiğini bilmek içün
Kodı cân u akl u gönlü ilmu’llâha erdi yine

Ma’rifetin lübbüdür bu kâmil insân gıdâsıdır
Anlar isen mu’ammâyı sırfu’llâha erdi yine

Her kemâlin lezzetinin hakîkatın anda bulup
Terk edip gayrı varlığı keşfu’llâha erdi yine

Nûr-ı siyâhın neydiğin anlayanadır sözümüz
İzzim Celâlim dediği zıllu’llâha erdi yine

Dilimdeki ism-i zâtın müsemmâsıdır gördüğüm
Be vallahin inanırsan hüva’llâha erdi yine

Ben sözümü söylemekden söylemesem hoş yeğ idi
İhtiyârım evde değil mahvu’llâha erdi yine

Sır gözüyle görenlere çok değildir sözüm benim
Aydan günden ayân oldu seyru’llâha erdi yine

Zât-ı hakâyık dediğim hakîkatin edfelidir
Sırdan öte sır denilen kenzu’llâha erdi yine

Nûr-ı amâ menziline konup göçen ayân bilir
Görmeyene gümân gelir nûru’llâha erdi yine

Ümmî Sinan eydür bu sır vuslatının pertevidir
Söylediğim aceblemen vaslu’llâha erdi yine