Sofiyem halk içinde tesbih elimden gitmez
Dilim marifet söyler gönlüm hiç kabûl etmez

Boynumda icâzetim riya ile ta’âtim
Endişem ayruk yerde gözüm yolu gözetmez

Söylerim marifeti sâlûslanırım katı
Miskinliğe dönmeğe gönlümden kibir gitmez

Hoş dervişim sabrım yok dilimde inkârım çok
Kulağımdan gireni hergiz içim işitmez

Âlem çıraktır sadır gönlüm bunu gözetir
Nideyim Hak korkusu hergiz içimden gitmez

Görenler elim öper tâc u hırkaya bakar
Şöyle sanırlar beni zerrece günâh etmez

Dışımda ibâdetim sohbetim hoş tâ’atim
İç pazara gelicek bin yıllık ayyâr etmez

Görenler velî sanır selâm verir utanır
Anca iş koyarıdım el irüben güç yetmez

Dışım derviş içim boş dilim tatlı sözüm hoş
İlla ben ettiğimi dinin değşiren etmez

Yunus eksikliğini Allah’ına arz eyle
Onun keremi çoktur sen ettiğin ol etmez