Tasavvufu bilmeyen bu gün sofuluk yapar
Yok elinde aynası ayna der taşa bakar

Baktık şaştık hâline dalmış nefsin gölüne
Yüzüyorum diyerek nefs çamuruna batar

Derviştir câhildir velhan sanır vesvesey ilham
Gözü kör kulak asamm gönlüne fücur akar

Kendini Hakk zanneder âşıkla alay eder
Serseriyi derbeder bilmez nefsine tapar

Kendin müstagim sanır evhamlara aldanır
Ne Hakk ne hukuk tanır nice gönüller yıkar

Ömrü aşkla tüketmez aşka hamallık etmez
Aşkın yoluna gitmez aşk muhabbetten bıkar

Dervişim deyip süzer bilmez ki gâfil gezer
Kalp kırıp gönül üzer kinli gözlerle bakar

Gönlün kibir bürümüş kin gönlüne yürümüş
Yazık kalbi çürümüş hâli şeytân’dan beter

Körlenir gönül gözü Hakk’tan nasipsiz özü
Diken gibidir sözü sözü gönüle batar

Her yanı kibir gurur kendin beğenip durur
Aklı var lâkin dumur gaflet her yandan tüter

Yunûsî dokunma hiç selâm de yanından geç
Sessizce oradan kaç gönlüne fitne eker