Teveccüh-gâhı Hakk’tır dil, kula Hakk’tan atâdır bu
Onunçün bağlıdır Hakk’a gönül, beyt-i Hüdâdır bu

Gönüldür arş-ı canan, onda etmiş istiva Rahman
Tavaf eylerse ger insan , makamınca edâdır bu

Bu ihsan her kula olmaz, derunu pâk adam ister
Fakat eltâf-ı Hakk’tır, kıymeti fevk-âl-ulâdır bu

Gönül saftır, bu safiyyet şevâib’den mücerrettir
Bulunmaz dürr-i yektadır, her eltâfa sezâdır bu

Sakın vasfeylemekten gönlü, zira bir hata etsen
Haleldâr olsa safiyyet, o âlâya ezâdır bu

Mesâcid Allah içindir, gönül hep Hakk’la dolmuşsa
Beden şehrinde mescittir, tevâf eyle likadır bu

Gönülden mâ-sivallahı çıkarmaktır hüner elbet
Bu türlü pâk olan gönle, çekilmiş bir cilâdır bu

Yıkar ol beyti çok kimse, düşer çah-ı hatar-nâke
İki dünyayı birden kaybeder, şeksiz hebâdır bu

Bu beyte dahil ol Şemsi bu halvet-hâne-i Hakk’tır
Bu bir meydân-ı vuslattır, serây-i Kibriyâdır bu