Ümîdi bağladık evlât, güzel haberlerine
Bütün ufukları kat sen fetih seferlerine.

Günün-gecen şu suâlin cevâbı olmalıdır:
«Ne ekledim ulu ecdâdımın zaferlerine?»

Kıyâmet ânı dahî gelse durma saç tohumu,
Varır o meyveler ukbâda özge yerlerine…

Ne kıt’alar var asırlarca kaldı boynu bükük…
Hudâ seninle selâmet verir kaderlerine…

Cesâretin, kıracak zâlimin şu cür’etini…
Dirâyetinle çomak sok zulüm tekerlerine…

Şifâ getir öteden, serp susuz yüreklere su,
Yaşat sürûru şu mazlumların kederlerine…

Zamâne nemrudu, kisrâsı yırttı mektubunu,
Vur Allah aşkına şemşîri taş kemerlerine!

Fazîlet insanı ol, îtidâl, adâlet ile!
Mücâdelenle de hayran bırak değerlerine!

Karakterinle güven ver ve hakkı tevzî et;
Bakınca olmalılar mest, asîl eserlerine…

Güneş misâli ziyâ saç veyâ bedir gibi nûr;
Işık kesil ya da pervâne ol Hak erlerine…

Hayırlı düşlere döndür, inatçı kâbûsu,
Ne denli zorlasa dâvet; «Hayır!» de şerlerine!

Ulaş uzaklara, yanlışta kalmasın kimse,
Işık götür şu karanlık deniz fenerlerine!

Fakat giderken için boş, dışın zayıf gitme!
İnanç, amel… İki zırhınla var üzerlerine!

Gecen ilim ve tefekkür, günün cihad, hizmet…
Zikir ve tevbeyi her gün çağır seherlerine…

Ne lutfolursa Hudâ’dan, O’nun teveccühü bil;
Kapılma benliğe, aldanma hiç hünerlerine…

Huzurlu âtiye müştâk, öğüt verir, Tâlî,
Sadâsı gençliğe… söz dinlemez nefis yerine!..