Yâ ilâhi ger suâl etsen bana
Bu durur onda cevâbım uş sana
Ben bana zulm eyledim ettim günâh
Neyledim nettim sana ey pâdişah
Gelmeden dedin hakıma kem diye
Doğmadan dedin âsî Âdem diye
Sen ezelde beni âsî yazasın
Doldurasın âleme avâzesin
Her ne dilersen hakkımda işledin
Ne tuşa durdum ise sen tuşladın
Ben mi düzdüm beni sen düzdün beni
Pür ayıp niçin yarattın ya ganî
Gözüm açıp gördüğüm zindân içi
Nefs ü heva pürdolu şeytân içi
Habs içinde ölmeyeyim diye aç
Mismil ü murdâr yedim bir iki kaç
Nesne mi eksildi mülkünden senin
Yâ sözüm geçti mi hükmünden senin
Rızkın alıp seni muhtaç mı kodum
Ya öyünün yiyüben aç mı kodum
Kıl gibi köprü yaparsın geç diye
Geçüben kevser şarâbın iç diye
Kıl gibi sırattan Âdem mi geçer
Ya üzülür ya dayanır ya uçar
Yine fazlındır kulunu geçiren
Geçüben kevser şarâbın içiren
Kulların köprü yaparlar hayr için
Hayrı oldur kim geçerler seyr için
Pes gerek kim onda muhkem ola ol
Kim görenler diyeler uş doğru yol
Terazi kurdun günâhım tartmaya
Kasd edersin beni oda atmaya
Terazi ona gerek bakkâl ola
Ya bezirgân tâcir ü attâr ola
Çün günâh murdârların murdarıdır
Hazretinde yaramazlar kârıdır
Pes niçin murdârı açıp tartarsın
Sen gerek lutf ile onu örtesin
Şimdi dersin seni oda urayım
Şerri bir denk artık ise göreyim
Şerri azatmak gerektir hayrı çok
Hayrı olmayanlar oldu onda yok
Sen basirsin hod bilirsin hâlimi
Pes ne hâcet tartasın âmâlimi
Haşa li’llâh senden ey Rabbü’l-enâm
Sen temâşa kılasın ben hoş yanam
Geçmedi mi intikamın öldürüp
Çürütüp gözüme toprak doldurup
Bir avuç toprağa bunca kıyl u kâl
Neye gerek ey Kerîm-i zü’l-celâl
Kara kıldan çün (ki) ağardı ak kıl
Bu cihân sevdaların elden kogıl
Çün Yunus’dan gelmedi hergiz ziyân
Sen bilirsin âşikâre ve nihân
Olmasın bizden sana ayruk cevâb
Söz budur va’llahü a’lem bi’s-sevâb