Yâ neden terk-i diyâr etdin gönül

Gül yüzün böyle gubâr etdin gönül
Derd-i dilber mi zebûn etdi seni
Âlemi başıma dâr etdin gönül

Bu kadar yandın yakıldın yâr içün
Ya seni halk etti mi Hak nâr içün

Yoksa geldin âleme bu zâr içün
Mülk-i cánından güzâr etdin gönül

Derd ocağına kayılmışsın meğer
Âhın oku her seher arşa değer
Bu revîşin dillere âteş eker
Herkesi cândan bîzâr etdin gönül

Aşkın odu yakdı cân u bedenim
Te’sîr-i derd LUTFÎ mahvetdi tenim

Yâr diyor ki men seninem sen menim
Sen yine derdin hezâr etdin gönül