Yer altında yaşar hep bilirseniz köstebek
Mahrum ise bir insan güneşten o kör demek

Yer altında yaşasın bırak da köstebekler
Görmesin hikmet yüzü münafık tâ haşre dek

Hakk’ın yolunda giden miskîn-i dervişleri
Çelmeyle düşürenden bilin domuz daha yek

Bahsetme ona nurdan çünkü mâyesi nâr’dan
Esirgeme sen har’dan ver ona yesin çörek

Menn-ü selvay istemez koma önüne yemez
Taleb eder yahûdî soğan ile mercimek

Sağa sola çok bakar taklidi güzel yapar
Yaptığı taklit ile insan olamaz şebek

Bilemez miski debbağ amber sanır leşi zağ
Necis olana necis tayyibe tayyib gerek

Almazsa mânâ’dan hazz fayda eylemez vaaz
İse bir de bî namaz sen ona verme emek

Çingene güzeline göz nurunu akıtma
Aslı çingen unutma yazıktır gönlüne çek

Ayrılma râh’ı Hakk’tan o yol Enbiyâ yolu
Sarıl iki elinle urvet’ül vüskâ’ya pek

Kıraca atma tohum tohumun kurur gider
Yunûsî gel sen tohmun verimli toprağa ek