Nâr’ı bilmez nûr’u bilmez kendini nurdan zanneder
İnsafı yok vicdânı yok kendini vicdan zanneder

Kâmil oluben ermemiş gönlüne irfân dolmamış
Hikmetten nasip almamış kendini insan zanneder

Dervişlik hâlin bilmemiş terbiye edep görmemiş
Hakîkate erememiş kendini ihvân zanneder

Ledünniyat sorsan bilmez gönlünün pasını silmez
Çağırsan Hakk yola gelmez kendini seyrân zanneder

Bilemez hâlini nâdan geçmemiş gönlü dünyâdan
Bahseder tûr-u sinadan kendini tur’dan zanneder

Nefsi ile biliş olmuş gönlüne şeytânlar dolmuş
Halleri Allah’a kalmış gönlünü nurhan zanneder

Görsen bülbül gibi şakır kıssâyı İsmâil okur
Bıçağa boynun sunmadan kendini kurban zanneder

Okumadan aşkı kâmus terk etmeden âr’ı nâmus
Olmadan âşığa enis kendini şâhân zanneder

Yunûsî özelleşmeden Hakk ile güzelleşmeden
Nefsiyle vedâlaşmadan kendini hûban zanneder