Zihi şîrîn hulu dilber ki bu dem durağı cânda
Cân evini ala çün dost hemen özü sığar onda

Cân içinde dostu bulan ayruk yerde ne istesin
Onu taşra soranların ömrü geçti perakende

Onun kim aşkı gözgüsü kendüde gösterir bizi
Gönül esrük Hak’a âşık esir olmuş bu dermânde

Onu bana sorar isen yönüm dostdan yana benim
Her ne hâlde yürür isem mihrim arta durur günde

Bu sûrette kim var dahi yönün ayruk yana döner
Benim varlığım dost aldı eserimdir kalan bunda

Onu bana soranlara nice nişân aydıvirem
Diliyle kim aydıbile bu aşkın durağı kanda

Zihi kim İlahî devlet kime yoldaş olur ise
Ki dost ile sürdü ömrü bu arada bu mekânda

Dosttan yana giden kişi kendiliğin koyasıdır
Dünya tuta gelen herif geçmeyiser bu divânda

Nice şîrîn durur gel gör ki kocalar yiğit olur
Esrikliği ayılmadan ne şûr eder bu meydânda

Yunus gel gör âşıkları nice yavu varıp durur
Dünyâ-âhret elden koyup ne verende ne alanda