Gün-be-gün artar dükenmez âh u efgânım benim
Nevbahâr ârzûsın ider murg-ı nâlânım benim

Asl-ı hodumdan bugün gurbetde ayru kalmışım
Âh u fürkatle esefdir zâr u giryânım benim

Halka-i hatm içre döndüm şem’-i vasla yanmağa
Yandı pervâne dilim kül oldu sûzânım benim

Bahrine irmek dilerdi katre-i dil derdmend
Vardığımca katremi ğark etti ‘ummânım benim

Zerre-i bîçâre dil horşîd aslını diler
Bir varışda zerremi mahv etti tâbânım benim

Vasl-ı cânânı diler bu cân-ı giryân zâr ile
Zârını tuydukda vuslat etti cânânım benim

Bu gedâ Sa’dî der-i lütfunda feyzin istedi
Kâmkâr etti şükürler ola sultânım benim