Matlaba geldi sıra ey sâmiîn Cân kulağıyla bu sözü dinleyin Böylece zabt eyledi ehl-i sikât Âleme nakl eyledi cem-i rüvât Ol Hatîce fahr-i âlem zevcesi Miminîn ü müminâtın ânesi Bir gün eylerken tefekkür cenneti Arzu kılmış o nâz u nimeti İltimas etmiş o şâh-ı kişvere Cennetin esmârını bir kez göre Gelmiş ol saatte Cibrîl-i emîn Ellerinde iki sib-i sükkerîn Arz edip ey Rahmeten lil-âlemîn Ol Hüda-yı Kâdir u Rabb-i Muîn İki elma bâğ-ı cennetten size Gönderip fart-ı muhabbetten size Hem buyurmuş ol Hüdâvend-i Mucîb Birini kılsın tenâvül ol Habîb Diğerin kılsın atâ hâtûnuna Hürmet olsun zâtına mâ-dûnuna Ol Hatîce Hazret-i Hayru’n-nisâ Hem-ser-i pâk-i Cenâb-ı Mustafâ Nûr-ı Zehrâ ile olmuş hâmile Vaz-ı hamle muntazır hep âile Müşrikûn ise o günde dediler Mustafâ hakk ise şakk etsin kamer Ettiler tekzibine çün ittifâk Ehl-i küfr ü ehl-i tezvir ü nifâk Pek hazîn oldu Hatîce muhterem Dedi eyvah ey Nebî-i muhteşem Nâgehân rahminden işitti o dem Gevher-âsâ bir hadîs-i muntazam Ol dahi lâ tahzenî lâ terhebî İnne zâtellah ma’a zât-ı ebî Ya’ni aslâ eyleme hüzn ü hirâs Vâlid-i mâcidledir Mevlâ-yı nâs Fâtıma hakkındaki lutf-i Kadîr Yok anâ nisvân içinde bir nazîr Kendini mümtâz edip zât-ı Hudâ Enbiyâ tebrikin eylerse revâ Bid’atün minnî hadîs-i muhteşem Haklarında vârid oldu lâ-cerem Server etmiş Hakk onu hâtûnlara Cennet içre hem şef’î ümmetlere Cismim içre âdetâ cândır dedi Fâtıma hûri-î insândır dedi Bûs ederdi koklar idi rûyini Arzu ettikte cennet bûyini Oldu vaktâ Hakk’ın emri muktezi Hamlinin eyyâmı oldu münkazî Hicrete kalmış iken on üç sene Cum’a günü doğdu ol pür-meymene Hâzır-ı hizmet bütün kerrûbiyân Muntazır teşrifine lâhûtiyân Doğdu çün ol Fâtıma nûr-ı cihân Nûr ile doldu zemîn ü âsümân Ger dilersen nâr-ı dûzahdan necât Ahmed ü Âl-i Abâ’ya ver salât