Ben aslında bir rüzgârım, türbünüm, fırtınalardan hürüm,
Varlığım sende başlar, yokluğum sende bitmeli
Beni eritmeli esaretin
Yoksa ölürüm, yoksa ölürüm.
Ben aslında bir yaylayım
Yaylalardan yeşil, yaylalardan serin.
En güzeli sende değilse gözlerin kahrolayım.
Ben aslında bir Yanardağım
Dağlardan ulu, dağlardan yüceyim
Yıldızlar eteklerimde parlar,
Bulutlar aşamaz zirvemi;
Aşkınla devim, aşkınla yüceyim.
Ben aslında bir pınarım.
Kaynağı bendedir pınarların,
Yücelerden en yüceye akarım;
Dalgalar dalgalar ;beni de katın köpüklerinize
Ben çok uzaklardan geliyorum
İletin beni denize.
Ben büyük günahkârım
Seni sevmekten suçluyum.
İftarda seni, sahurda seni beklerim;
Sana niyetliyim, sana oruçluyum.
Ey dua timsali mübârek eller
Tohum diye yere saçın, ekin diye beni biçin.
İçimde başladı en çetin koşu;
Ey yağız atlılar; ey şimşek kanatlılar!
Hadi mümkünse sevdamı geçin.
Ben aslında bir yolcuyum
Ölümden hayata uzanıyorum.
Ey biricik vuslat yolu !
Ey bana benden gidecek yol !
Al gayri cümle öfkeni;
Yeter ki bana sırdaş, bana yoldaş ol.
İster yitir, istersen başladığım yere getir
Geçtiğim yollardan utanıyorum,
Al götür beni götür.
Aslında bir çölüm
Gobiyim, Sinâyım, Büyük Sahrâyım
Rahmetine hasret Kerbelâyım.
Ey ilk harcımı karan su!
Ey alevden fışkıran su!
Vâhaya döndür beni,
Yokluğunda yanmaktayım
Gel söndür beni.
Ben aslında bir pervâneyim
Pervânelerden divaneyim
Beni, ateşe hasretliğim kavurur
Yıllardır boşlukta dönmekteyim;
Nerdesin ey cihanı dolduran nur?
Terk et beni terk et beni ey kendini bilmeyen mantık!
Ey aynalarda gizlenen gurur, bırak beni!
Ey en güzel güneş, ey ebedi ateş yak beni!
Nesimi gibi soy, Mansur gibi yak,
Yak beni…