Vâsıl olmaz kimse Hakk’a, cümleden dûr olmadan
Kenz açılmaz şol gönülde, ta kî pür nur olmadan

Sür çıkar ağyar-ı dilden, ta tecellî ide hakk
Padişah konmaz saraya, hâne ma’mur olmadan

Hakk cemâlin kâbesini, kıldı aşıklar tavaf
Yerde kâbe, gökyüzünde, beyti ma’mur olmadan

Bir aceb sevdaya düşmüş, tutuşur Şemsi müdâm
Hakk’a makbul olmak ister, halka menfur olmadan