Vâsıl olmaz kimse Hakk’a cümleden dûr olmadan
Kenz açılmaz bir gönülde tâ ki pür-nûr olmadan
Sür çıkar ağyârı dilden tâ tecellî ide Hakk
Pâdişâh konmaz sarâya hâne ma’mûr olmadan

Hakk cemâlin ka’besini kıldı âşıklar tavâf
Yerde Ka’be gökyüzünde Beyti Ma’mûr olmadan
Bir aceb sevdaya düşmüş tutuşur Şemsi müdâm
Hakk’a makbûl olmak ister halka menfûr olmadan