Düşt’önüme hubbül vatan, gidem hey dost diye diye,
Ona varan kalır hemen, kalam hey dost diye diye.

Gele şu Azrail tuta, fayda kılmaz ana, ata,
Binem şu agaçtan ata, gidem hey dost diye diye.

Halvetlerde meşgul olam, her dem açılam gül olam,
Dost bağında bülbül olam, ötem hey dost diye diye.

Şu bir beş on arşın bezi, kefen edeler eğnime,
Dikem şu dünya donların, giyem hey dost diye diye.

Mecnun olup da yürüyem, yüce dağları bürüyem,
Bir mum olup da eriyem, yanam hey dost diye diye.

Günler geçe yıl çevrile, üstüme sinlem devrile,
Ten çürüye toprak ola, tozam hey dost diye diye.

Yunus Emre var yarine, münkirler girmez yoluna,
Bahri olup dost gölüne, dalam hey dost diye diye.