Belirdi bir kır atlı;
Başı gözü polatlı;
Gözler buğulu, nemli,
Üveyk gibi kanatlı…

Geliyor doludizgin,
Yüreği dertle ezgin;
Izdırap çekmiş belli,
Duyguları pek engin.

Ululardan bir ulu,
Heyecanla dopdolu;
Dokunsan ağlayacak,
Allah’ın sâdık kulu.

Bir gariplik sesinde,
Yalan yok çehresinde..
Bakanlar anlayacak,
Işık var çevresinde.

Sür atını durmadan,
Kalmadı bende derman;
Ey metâı nûr adam!
Yok fevt edecek zaman.

Sakın geç kalma zinhâr!
İçim hasretle yanar;
Kalmadı başka sevdam,
Ağar ufkumda ağar..!

Artık bende’nim bende’n,
Ayrılmam asla senden!
Gösterdiğin bu yolda,
Vazgeçtim cân u tenden…

Sorma kim olduğumu!
Sancağımı, tuğumu;
Ermişim ummanına,
Duymam boğulduğumu…