Medine’nin ufukları sarardı.
Gündüzün ortasında gün karardı.
Ashabın gözleri seni aradı.
Sen gidince ıssız kaldı Medine.

Güneş gülmez oldu artık yüzlere.
Karanlık çöktü bütün gönüllere.
Medine özlem çeker o günlere.
Sen gidince öksüz kaldı Medine.

Sıddık yokluğuna dayanamadı.
Bu ayrılık ciğerimi dağladı.
Bilal sustu ezan okuyamadı.
Sen gidince sessiz kaldı Medine.

Güneş gülmez oldu artık yüzlere.
Karanlık çöktü bütün gönüllere.
Medine özlem çeker o günlere.
Sen gidince öksüz kaldı Medine.

Ömer’i kıyamda iken vurdular.
Osman’a mushaf başında kıydılar.
Ali’ye zalimce pusu kurdular.

Sen gidince garip kaldı Medine.