İnanan ruhlarda pürhis, inançsızlar hissiz;
Mü’minler merhametli, münkirler merhametsiz;

İnananlar, her şeyde O’nu hecelemekte..
İnançsız dimağlarsa, ömür boyu hayrette;

Yapayalnızdırlar, beşikten mezara kadar,
Bu kara yalnızlıkta bir sürü ızdırap var:

Dünya bir derin kuyu, sonu ölüm çukuru,
Yollar zaman tüneli, öte çöl gibi kuru.

Önde karadelik, arkada ölüm ejderi,
Ne bir adım ileri, ne de bir adım geri…

Ufku şafak bilmez, hazan sarmış baharını,
Bedbinlik, ümitsizlik karartmış her yanını.

Bizim ufkumuz rengârenk; mavi, kırmızı, mor,
Her yerde renk renk nağmeler O’nu heceliyor.

Çevremiz pırıl pırıl nûr, buğu buğu huzûr,
Her yörede âhenk, her yanda ayrı bir sürûr!..

Kevserler çağlıyor; kevserler etrafında biz,
Suyu kesilmez çeşme akıyor sessiz sessiz…

Hiç durma sen de yürü bu iklime ve kurtul..!
Kulluklardan sıyrıl, gel oluver Allah’a kul…

Bak her şeyde ölgünleşme, her şeyde tükeniş,
Öyleyse, koş ölümsüzler kervanına yetiş!