Yunûsî’yi Mevlâ’sı
Aşkına biliş etti
Ol aşkın tezgâhında
Şiire giriş etti

Bulmamıştı irfânı
Dilde idi Kur’ân’ı
Kurumuştu îmân’ı
Kurusunu yaş etti

Arındırdı gönlünü
Sattı aşka ömrünü
Tanıtarak kendini
Hallerini hoş etti

Edince gönle nazar
Yunûsî şiir yazar
Gâfil şiire kızar
Bilmez kötü iş etti

Münkir âşığı kınar
Gaflet oduna yanar
Hakk kulu böyle sınar
Gönüllerin taş etti

Münkirlerden kaçalı
Selâm deyip geçeli
Mânâ’lara göçeli
Aşkıyla yoldaş etti

Muhabbet ile baktı
Hased’i kîn’i yaktı
Nefsin bendini yıktı
Sevene kardeş etti

Din ile diyânete
Yetmiş iki millete
Yek nazarla baktırıp
Sırrına sırdaş etti

Celâlinde var cefâ
Cemâlinde pür safâ
Daldırıp celâline
Kudretinde tuş etti

Aşkı inkâr edeni
Hased’i kin güdeni
Kahrı İlahi ile
Gözlerini şaş etti

Yunûsî sevdâsıyla
Gönlünde Mevlâ’sıyla
Düşürdü Hakk yoluna
Bak Yûnus’a eş etti