Sa herë kemi qarë, kur është dashur t’qeshim
Sa herë kemi folur, kur është dashur t’heshtim
Sa herë kemi humbur, në rrugët e jetës
Sa herë në këtë botë, ishim kundër vetes.

Sa herë në mes detit, valët sillnin vdekjen
Të lusnim veç Ty, që na e fale jetën
E me urdhnin Tënd, në këtë botë shpëtonim
Kur dilnim në brigje, përseri t’harronim.

Ngjyrë me u bo detet, s’munden me i shkru fjalët
Dielli e humb dritën, pluhur bëhen malet
Kur mbi faqe t’dheut, hije ska me mbetë
Hijen më të bukur, shtatë vet kanë më gjetë.

JA RABBI INNI DHALEMTU NEFSI
JA RABBI FAGFIRLI
WERHAMNI
WERZUKNI JA RABBI

يا ربي
اني ظلمت نفسي
يا ربي
فاغفرلي وارحمني
وارزقني يا ربي

Sa herë kemi qarë, kur është dashur t’qeshim
Sa herë kemi folur, kur është dashur t’heshtim
Sa herë kemi humbur, në rrugët e jetës
Sa herë në këtë botë, ishim kundër vetes.

Balli e puth tokën, zemra kërkon falje
Se janë mbyllur rrugët, s’ka më tjetër dalje
Zemra mbaka brenda, çka smund të mbajnë malet
Pena më nuk shkruan, n’buzë po vdesin fjalët.