Uyup âhûya düştü müşg Mecnûn tek peyâbâne
N’ola çeksen anı zencir-i zülf-i anber-efşâne
Çeker kâfir gözün her dem ciğerden gamze peykânım
Ne güçtür bu ne verdi alabilmez bir müselmâne
Belâ nâvekleri sancılmasın mı göğsüme her dem
Dolaşır şâne tek her lâhza ol zülf-i perîşâne
Sadâ-yi nâvekin çıktıkça can hurrem olur gûyâ
Bu zindân-i belâdan çıkmağa ruhsat verir câne
Boyanıp kana olmuş pâre pâre güller a’zâsı
Meger hancer çekip sen serv tek çıktın gülistâne
Melâmet oduna yandın Fuzûlî çık bu âlemden
Terahhum kıl revâ görme ki âlem oduna yane

Fuzuli