Neye beyhude emekler, neye bu sa’y ü emel
gelir elbet başına her ne ise hükm-i ezel

geçemez mürg-i saadet ele dünyâda muhal
çalışırsın gece gündüz tutulur mu bu hayâl

dedi “lâ râhate fi’d-dünyâ” habîb-i müteâl
buna karşı ne gülünç, ne abes olmaz mı makâl

geçiyor cümle gelenler, yine bir bir gidiyor
kimi devran bu cihetten aceb âzâd ediyor

deme geldim geleli çekmedeyim ben elemi
gele bir gün ki tahassürle ararsın bu demi

neler oldu nazar et geçmişe, bak sen rusüle
ya habîb’ine huda’nın neler etti hazele

düşün evlâd-ı resûl’e neler oldu ne hele
aman allah ne yaman vak’a-i dil-sûz, ne çile

nice mâsûm o gün al kanlara gark olmuş idi
bir içim su!., diyerek âh yanarak gitmiş idi

bakıver onlara bir nefsine gör kıymetini
düşün hem onlara nisbet ne imiş himmetini

senin âh of dediğin çektiğin âlâm ü cefâ
ufacık katre değil mi buna karşı acaba

idegör nefsine ken’ân esef ü gamm ü keder
buna dünyâ dediler, böyle gelir böyle gider