Mânâ’ya tâlip olan
Aşk hâlin ikrar eder
Münkir’i gâfil olan
Aşk meclisin terk eder

Dinler sohbeti vaaz
Amelden umar ivaz
Hakk aşkı değil garaz
Gönül evin dar eder

Hâb-ı gaflette yatar
Sanma ki öğüt tutar
Ahreti hiçe satar
Gafleti azık eder

Girer şeytân düşüne
Fesat katar işine
Örer çorap başına
Firâseti zay eder

Nefis kapıyı açar
Şeytân’ı lâinlere
Girse şeytanlar kalbe
İnsanı gâfil eder

Şeytân kalplerde yatar
Gönülü mesken tutar
Çekersen zikri kaçar
Lâin kalbi ev eder

Bellidir Hakk’la bâtıl
Münâfık olur âtıl
Tevhide gel de kurtul
Tevhid gönlü ak eder

Çeker sürme gözlere
Ayna tutar yüzlere
Benlik verir özlere
Muhâtabın dev eder

Edep yok hayâsı yok
Lânet etti yüce Hakk
Gönle fitne verirken
Sanma ki sen ar eder

Yolda yalnız gideni
Ben dâvâsı güdeni
Hakk yolu terk edeni
Kendisine av eder

Yunûsî Hakk’a yalvar
Bak av olmuş hep kullar
Çıkmıyor Hakk’a yollar
Yoldan çıkan kaybeder