Kalbimin levhinde ancak kāmet-i yâr elfi var,
Pîş-i çeşmânımda yârin nokta-i ruhsârı var.

Başka harf öğretmedi üstâd-ı aşk-ı lem-yezel,
Bildiğim bir, gördüğüm bir, sevdiğim Allâh var

Ger zemînin altı üstü olsa birdir âşıka,
Sidre’den makbûl o yer ki onda vechullâh var.

Çıksa eflâke ne hâsıl âşıka olmazsa yâr,
Cennet-i âlâ o câh ki onda aşkullâh var.

Sağ u sol, arz u semâ mîrâc için farklı değil,
Çünki maksad vuslat-ı Hak, bir cemâlullâh var.

Âşık u mâşûka bak, hem mest ü sâkîyle müdâm,
Kâinâtta, cümlede mevcûd nûrullâh var.

Kâbe-i rûy-i nigârı tavf eden uşşâk-ı yâr,
Varlığı yâre verip der, ben yokum Allâh var.

Kutlu olsun Yûsuf-i Ken’ân’a mîrâc-ı güzîn!
“Lâ” ye saldı Ken’an’ı “illâ” dedi Allâh var!