Bîçâreyim tevessül edecek bir amelim yok
Korkuyorum ben, kendime lâyık bir emelim yok
Mu’terifim cürmüme özre tâkatla yüzüm yok
Yâ Rabbi maâsîden lisânım söylemez olmuş
Her cürmüyle cemâlinden başka istemez olmuş
Çoğaldıkça dileğim fazlın artmakta dem-be-dem
Arttıkça hacetim in’âmin artmakta dem-be-dem
İsyanlarıma karşı lutfun artmakta dem-be-dem
Rahmetini isteyene sen rahmetler saçarsın
Seni dileyen âşıka cemâlini açarsın
Varamazsam rahmetine kusurumdan İlâhî
Rahmetin bana yetişmek için boldur İlâhî
Fakirim, zelilim ben, inayet senden İlâhî
Nerde olsam beni görür, sözümü işitirsin
Gizli açık her nem varsa elbette bilirsin
Her dem lutfunla beni gark et, cemâlinle şâd et
Kalb-i viranımı hem nûr-ı aşkınla bünyâd et
Gaflet ü zulmetlerden beni berî vü âzâd et
Ken’ân gibi âciz günahkâra oldu ebed
“Kul yâ ibâdiye’llezî esrefû”* muhkem sened